ای که بر هر گذری عشق به در یوزهء توست           لب ما تشنهء آبی ست که در کوزهء توست

ما جگر سوختهء آتش آهیم ، بیا                             دیرگاهیست تو را چشم به راهیم ، بیا

هر شب از کوچه صدای قدمت می آید                     اشکم از دیده به پابوس غمت می آید

صبح در آینه اما ، خبری نیست که نیست                از تو بر گونهء خشکم ، اثری نیست که نیست

جام عشق از می چشمان تو پر خواهد شد                تو گلو تازه کنی ، حرمله حر خواهد شد

گل نشکفته ام ای دورتر از دسترسم                       تو ز من دوری و من با تو نفس در نفسم

بی تو منصور دلم را به چه داری بکشم                  پای در دامن سبز چه بهاری بکشم

بگذار آینه ام غرق نگاهت باشد                            نقطهء عطف دلم ، خال سیاهت باشد

لااقل وعده بده بلکه دلم شاد شود               من خراب توام ای خانه ات آباد شود

یاحق . کویر